¹ تقویت هنر عشق‌ورزی در خود

هرکسی که آرزوی استاد شدن در یک هنر را دارد؛ باید کار خود را از تمرین انضباط، تمرکز و شکیبایی شروع کند.

«نظم» را در زندگی خود جاری کن

واقعیت آن است که انسان مدرن در بیرون از حوزه‌ی کاری خود، انضباط شخصی بسیار اندکی دارد. وقتی کار نمی‌کند دلش می‌خواهد تنبلی کند و کار خاصی انجام ندهد یا به تعبیر قشنگ‌تر استراحت کند. این تمایل شدید به تنبلی تا حد زیادی نوع واکنش به روزمره شدن زندگی است. انسان علیرغم میل خود وادار می‌شود روزی هشت ساعت را صرف کارهایی کند که باب میل خودش نیست؛ او باید کارها را نه آن طور که خود می‌خواهد بلکه آن طور که برنامه‌ی روزانه اقتضا می‌کند انجام دهد. او علیه این وضع شورش می‌کند اما شورش او شکل خودرهاسازی کودکانه به خود می‌گیرد. علاوه بر این در جریان نبرد علیه استبداد به همه‌ی نظم و انضباط‌ها بدبین شده است؛ خواه انضباط غیر منطقی که توسط یک مقام مقتدر بر او تحمیل می‌شود و خواه انضباط منطقی که برای خود وضع کرده است؛ با این همه بدون انضباط زندگی تباه و آشوب‌زده می‌شود و تمرکز از دست می‌رود. تمركز شرط لازم تسلط بر یک هنر است و این به حدی روشن است که به دلیل و برهان نیاز ندارد.

• بیدار شدن در یک ساعت خاص، اختصاص زمانی مشخص به اموری مثل مراقبه، مطالعه، گوش دادن به موسیقی، پیاده‌روی و همچنین غرق نشدن در گریزگاه‌ها، چند نمونه از قوانین بدیهی در نظم هستند.
• قواعد و نظم تحمیل‌شده که فرد در چارچوبش زندگی می‌کند چون خودش را مجبور به زیستن در آن می‌بیند، با قواعد و نظمی که به اختیار خویش برای خود در نظر می‌گیرد تفاوتی بنیادی دارد.
  • نظم شخصی موجب تقویت حس کنترل بر زندگی شده و در نهایت، آرامش بیشتری را نصیب فرد می‌کند.
    • نظم شخصی بستری‌ست که تمرکز بر آن می‌روید.

«تمرکز» یعنی توانایی خلوت با خود و زندگی در اکنون

• مهم‌ترین گام در یادگیری تمرکز این است که یاد بگیریم به طور همزمان مشغول چند کار نباشیم.
• تمرکز کردن یعنی به کل در زمان حال زندگی کنیم و به کار بعدی که قرار است انجام دهیم فکر نکنیم.
  • باید کاری که انجام می‌دهیم را تنها مسئله‌ی مهم خود بدانیم و تمام حواس‌مان را متوجه آن کنیم.

انجام هر کاری نیازمند «ایمان» است

• پرورش دادن کودک ایمان می‌خواهد؛ در خواب فرورفتن ایمان می‌خواهد، چرا که اگر فکر می‌کردیم ممکن است دیگر از خواب بیدار نشویم نمی‌خوابیدیم؛ شروع کردن هر کاری ایمان می‌خواهد اما ما به داشتن این ایمان‌ها عادت کرده‌ایم.
  • کسی که ایمان نداشته باشد پیوسته از نگرانی مفرط برای فرزند خود رنج می‌برد، بی‌خوابی توان او را تحلیل می‌برد.
    • چنین کسی نمی‌تواند هیچ کار معنادار یا برنامه‌ریزی بلندمدتی انجام دهد.
• حفظ باور خود حتی اگر آن باور نزد مردم محبوبیت نداشته باشد هم به ایمان نیاز دارد.
• عشق‌ورزی به معنای تعهدی‌ست که هیچ تضمینی در گرفتن پاسخ آن وجود ندارد. فرد عشق خود را بی‌چشمداشت به معشوق می‌دهد، به این امید که عشق او دو طرفه خواهد بود و در دل معشوقش نیز جوانه می‌زند.
• عشق، عملی‌ست که از ایمان سرچشمه می‌گیرد؛ هرچه ایمان فرد به توانایی ایجاد رابطه‌ای عمیق‌تر بیشتر باشد، عشق او نیز عمیق‌تر و واقعی‌تر خواهد بود.